^^^^^*^^^^^

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

صدراعظم آقا محمدخان قاجار در مدت صدارتش تمام خویشان و اقوام خود را به حکم فرمایی شهرها گمارد. روزی شخصی نزد وی آمد و از حاکم شیراز که در حق او بی عدالتی کرده بود، شکایت کرد. صدراعظم گفت: حاکم شیراز اقوام من است، به اصفهان برو و آن جا زندگی کن. آن شخص گفت: اصفهان نیز در دست برادرزاده شما است. صدراعظم چندین شهر دیگر را نام برد و آن شخص گفت که حاکم همگی آن ها اقوام صدراعظم هستند. سرانجام صدراعظم عصبانی شد و داد زد: پس برو به جهنم! آن شخص که از جان خود گذشته بود، گفت: قربان آن جا هم مرحوم پدرتان تشریف دارند

مجله معارف شماره 48

^^^^^*^^^^^

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

سلطان محمود غزنوی دستور داد تا بگردند و یک نفر را که در حماقت از دیگران گوی سبقت را ربوده است ،پیدا کنند و به خدمتش بیاورند. ملازمان مدت ها گشتند تا بر حسب اتفاق شخصی را دیدند که بر شاخ درختی نشسته است و با تبری در دست به بیخ شاخه می زند تا آن را قطع کند

ملازمان سلطان با خود گفتند از این شخص احمق تر یافت نمی شود. وی را گرفتند به خدمت سلطان بردند و عمل احمقانه اش را در مقابل خودش برای سلطان بازگو کردند

آن شخص گفت: احمق تر از من سلطان است که با دست خودش با تیشه ظلم و تعدی، رعیت خود را که بنیاد و بیخ درخت حکومتش هستند، قطع می کند

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

روزی کریم خان زند در دیوان قضاوت نشسته بود

شخصی فریاد برآورد وو طلب انصاف کرد

کریم خان از او پرسید: کیستی؟

آن شخص گفت: مردی تاجر پیشه ام و آنچه داشتم از من دزدیدند

کریم خان گفت: وقتی مالت را دزدیدند تو چه می کردی؟

تاجر گفت: خوابیده بودم

کریم خان گفت: چرا خوابیده بودی؟

تاجر گفت : چنین پنداشتم که تو بیداری